Ik ben Henk Nies, vader van drie volwassen kinderen, sinds drie jaar opa en tot voor een paar jaar bestuurder/directeur bij Vilans en bijzonder hoogleraar aan de Vrije Universiteit. Ik heb lang gewerkt aan kennis en onderzoek over en voor de langdurige zorg (en de mensen die daar gebruik van maken!). Maar meestal deed ik dat niet ‘in Holland’, om in de taal van deze blogreeks te spreken.
Opgeleid als psycho-gerontoloog ben ik vooral van het ouder worden en de ouderenzorg. Inmiddels ben ik met pensioen en krijg ik steeds meer persoonlijke ervaring met dat ouder worden. Daarnaast is mantelzorg en de positie van naasten of verwanten van mensen die kwetsbaar zijn, altijd een thema voor mij geweest. Dat is nog steeds zo. Zo ben ik vice-voorzitter van Eurocarers, de Europese organisatie voor mantelzorg vanuit de onderzoekersinvalshoek.
Ik had altijd wel oog voor de ‘gehandicaptenzorg’ (dat we dat woord nog gebruiken!), maar vanaf een afstand. Ik kende Tamara Streng als collega bij Vilans maar leerde haar eigenlijk pas echt kennen nadat ik haar boekje ‘De stalkmoeder, de huisdealer en de kleine junkie’ had gelezen. Haar dochter Lisse is bijna even oud als mijn kleinzoon, Jonathan. Dus ik had het als beginnend opa gelezen. Maar had ik ook mijn bril op vader en van wetenschapper en belangenbehartiger van mantelzorg.
Ik schreef Tamara een ouderwetse brief over hoe ik het boek ervaren had, vanuit die invalshoeken. En Tamara schreef een ‘old school’ brief terug! Zou het niet interessant zijn om vanuit die verschillende perspectieven in Sarike en Tamara in Holland te schrijven, samen met een paar collega’s, zoals Bianca Beersma en Ludo Glimmerveen? Ik denk dat het goed is op verschillende manieren naar de werkelijkheid te kijken. Mijn levensmotto is immers: Bekijk het eens van de andere kant!
Het idee was snel geboren, de uitvoering liet even op zich wachten. We hadden allemaal een uitdaging om werk en privéleven goed in balans te krijgen. Maar ik ben inmiddels zover dat ik een beginnetje kan maken om die goede voornemens op te pakken. De komende tijd mag je van mij zo nu en dan een reflectie op de posts van Sarike en Tamara verwachten. Niet omdat ik het beter weet, allerminst! Maar ik denk dat we met elkaar echt kennis kunnen delen. Kennis is immers: Informatie x Ervaring, Vaardigheden en Attitude (ontleend aan Mathieu Weggeman)!
De vraagstukken die Sarike en Tamara in hun blogs naar voren brengen verdienen het om te doordenken en te ‘doordoen’! Het leven ‘in Holland’ is vol onopgeloste vragen en uitdagingen. Misschien dat we met elkaar een stapje verder komen, door ze eens van de andere kant te bekijken!
Comments